De belangrijkste bronnen voor stamboomonderzoek, in elk geval om een begin te maken, zijn de registers van de Burgerlijke Stand, het Bevolkingsregister en de Doop-, Trouw- en Begraafboeken.
Een belangrijk jaartal voor stamboomonderzoek is 1563, waarin het Concilie van Trente werd gehouden. Vanaf dat jaartal waren kerken verplicht om dopen, huwelijken en begrafenissen vast te leggen in registers. Deze registers noemen we tegenwoordig doop-, trouw- en begraafboeken oftewel DTB-boeken. Deze zijn in Nederland bijgehouden tot ongeveer 1811, toen de Franse bezetter de Burgerlijke Stand introduceerde. Vóór 1563 zijn er dus praktisch geen bronnen - tenzij je afstamt van een rijke of adelijke familie.
Na de Reformatie is het in de noordelijke Nederlanden verplicht om voor de kerk te trouwen of voor de schepenbank (het gerecht). De informatie in Nederduits-Gereformeerde registers is beter van kwaliteit dan die in Rooms-Katholieke registers. De laatste bevatten vaak niet de herkomst van bruid en bruidegom (geboorte- of woonplaats). Bovendien hebben de RK registers vaak het nadeel dat ze in het Latijn zijn geschreven.
Tegenwoordig zijn veel van deze bronnen geïndexeerd, en kun je in de computersystemen van archieven op zoek naar gegevens. Maar vaak is het nodig dat je de brontekst kan lezen, en dat betekent dat je handgeschreven tekst uit de 16e, 17e en 18e eeuw moet kunnen lezen.
Andere interessante bronnen van informatie zijn de ondertrouwregisters, die vaak méér informatie geven over partners dan de erop volgende trouwakte, en de impost- of gaarderboeken (belastingboeken), die werden bijgehouden in Holland van 1695 tot 1805. Het deel van Noord-Brabant waarin Waspik, Capelle en Loon op Zand liggen, was destijds Holland!
De invoering van de Burgerlijke Stand is een verbetering. Geboorte-, huwelijks- en overlijdensaktes bevatten namen van vader (man), moeder (vrouw), aangever, getuigen, ouders, geboorteplaatsen, woonplaatsen, soms leeftijden en beroepen. Ook de bijlagen bij deze aktes zijn informatiever, met name bij huwelijksaktes.
Het bevolkingsregister is ingevoerd rond 1839, 1840, maar werd pas betrouwbaar vanaf 1850. Hierin vind je namen van alle gezinsleden, beroepen, adressen, kerkelijke gezindte enzovoorts.
De spelling van familienamen werd pas ruim na 1811 consistent. Tot die tijd zie je dat een en dezelfde persoon soms Poppelier, dan weer Popelier en ook wel Popeliers wordt genoemd. We zien dat ook bij de gelijknamige familie rond Ardooie (West-Vlaanderen), niet alleen noordelijk van de huidige Nederlands-Belgische grens dus.
Het werk aan deze stamboom is begonnen in 1982. Tussen 1982 en 1997 heb ik archiefonderzoek gedaan in de provincies Noord-Brabant, Zuid-Holland en Utrecht, op het Centraal Bureau voor Genealogie en later via OpenArchives en WieWasWie. Door de jaren heen heb ik van diverse (verre) familieleden aanvullingen gekregen: Aad Poppelier, Mirjam Poppelier, H. de Bot en Evelyn Popelier. Dankzij de open datasets van het BHIC heb ik de stamboom fors kunnen uitbreiden. De programmatuur om gegevens uit de XML-bestanden te extraheren en toe te voegen aan de stamboom heb ik zelf ontwikkeld. Het eindresultaat heb ik op fouten en volledigheid gecontroleerd tegen reeds gepubliceerde databases van Arno Romeijnders en Bas de Vet op Genealogie Online, en van Corné van Zwol en Rienus Domenie.
- eigen onderzoek in (papieren) archieven 1982-1997
- XML-bestanden BS en DTB, afkomstig van Open Archives (www.openarch.nl)
- Genealogie Poppelier, H. de Bot, Heythuysen 1982
- Genealogie Popelier, Den Bosch 1942, delen daarvan in brief van H. de Bot
- Lies Blok en Annie Blok-Poppeliers en hun familie, H. Wijsman, Laren 1996, eigen uitgave
- Genealogie Poppelier, Miel Bruls, eigen uitgave (exemplaar in streekarchief Heusden)
- Stamreeks Jaap Bol, Pieter Bol, emailbericht april 2017
- Genealogie Online, voornamelijk ter controle op bronnen 1 en 2
- Geneanet, voornamelijk ter controle op bronnen 1 en 2